Hoe werkt de tijd, dat lijkt mij het kernthema van deze roman. Hoofdpersoon is Margriet die, als het boek begint, één maand geleden haar man Tim verloor bij een auto-ongeluk.
Zij vertelt ons, lezers, over wat zij meemaakt, denkt en voelt. Verdriet, boosheid, verwarring en een-zaamheid maken haar stuurloos. Hoe nu verder te gaan met haar leven?
Ze herinnert zich aanvankelijk weinig van de oorzaak van het ongeval. Tim werd uit de auto geslingerd doordat zijn riem niet vast zat. Katja, hun achtjarig dochtertje dat er ook bij was, zit vol verwijt. Was zijn dood Margriets schuld?
Margriet is niet iemand die passief in het verleden blijft mijmeren.Ze zoekt -richtingloos weliswaar, maar wel actief- een nieuwe weg. Zo ontmoet zij Geert, een oude klokkenmaker, en wordt zijn leerling. En, wie weet, meer.
Deze ontwikkeling leidt tot een tweede thema: familie. Familie die nu eens dichtbij voelt, dan weer ver weg. Groot verdriet maakt eenzaam. Ieder leeft immers met zijn hoogst eigen herinneringen. Margriet telt de tijd. Zij zet haar streepjes -op een pijnlijke wijze- als een gevangene.
In "Van Slag" wordt veel gereisd. Plaatsen worden verkend en mensen ontmoet. Dit reizen voelt symbolisch voor het verstrijken van de tijd en voor het leven van het leven. De roman eindigt bijna twee jaar na het ongeluk. Een belangrijk stuk weg is afgelegd door alle personages.
Schrijver Beppie van Zutphen laat Margriet haar verhaal doen in beeldende scènes, vol zintuiglijke indrukken. Dát en de subtiele humor geven een mooi contrast met het serieuze onderwerp.
Zij vertelt ons, lezers, over wat zij meemaakt, denkt en voelt. Verdriet, boosheid, verwarring en een-zaamheid maken haar stuurloos. Hoe nu verder te gaan met haar leven?
Ze herinnert zich aanvankelijk weinig van de oorzaak van het ongeval. Tim werd uit de auto geslingerd doordat zijn riem niet vast zat. Katja, hun achtjarig dochtertje dat er ook bij was, zit vol verwijt. Was zijn dood Margriets schuld?
Margriet is niet iemand die passief in het verleden blijft mijmeren.Ze zoekt -richtingloos weliswaar, maar wel actief- een nieuwe weg. Zo ontmoet zij Geert, een oude klokkenmaker, en wordt zijn leerling. En, wie weet, meer.
Deze ontwikkeling leidt tot een tweede thema: familie. Familie die nu eens dichtbij voelt, dan weer ver weg. Groot verdriet maakt eenzaam. Ieder leeft immers met zijn hoogst eigen herinneringen. Margriet telt de tijd. Zij zet haar streepjes -op een pijnlijke wijze- als een gevangene.
In "Van Slag" wordt veel gereisd. Plaatsen worden verkend en mensen ontmoet. Dit reizen voelt symbolisch voor het verstrijken van de tijd en voor het leven van het leven. De roman eindigt bijna twee jaar na het ongeluk. Een belangrijk stuk weg is afgelegd door alle personages.
Schrijver Beppie van Zutphen laat Margriet haar verhaal doen in beeldende scènes, vol zintuiglijke indrukken. Dát en de subtiele humor geven een mooi contrast met het serieuze onderwerp.
